The miracle

Το θαύμα

Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, σας παραθέτω ένα ποίημά μου, γραμμένο ειδικά για τη Φωτο-συγγραφική σκυτάλη που διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία η Μαίρη. Πώς σας φαίνεται;

Dear friends, I present you my poem, written especially for the Photo-literary baton pass that Maria organises with great success. What do you think?

Εμπνεύστηκα από τη φωτογραφία που μου έστειλε η Αριστέα

Inspired by the photo that Aristea sent me

Το θαύμα Θυμάμαι εκείνη τη στιγμή όταν σε πρωτοείδα. Ήσουν η λάμψη στην αυγή, η πρώτη ηλιαχτίδα. Ήρθες και μου ψιθύρισες τα λόγια της αγάπης και τα λουλούδια άνθισαν και φύσηξε ο μπάτης. Είσαι το θαύμα της ζωής, ο μόνος άγγελός μου, που με τυλίγεις με στοργή και σου ανήκω, φως μου.

The miracle I remember the moment when I first saw you. You were the shine in the dawn, the first sunbeam. You came and whispered to me words of love and the flowers bloomed and the wind blew. You are the miracle of life, my only angel, who embraces me affectionately and I belong to you, my love.

Με τη σειρά μου, στέλνω αυτή τη φωτογραφία στην Κατερίνα Βεριγκά

From my turn, I send this photo to Katerina Verigka

I am linking up to Mary's Φωτο-συγγραφική σκυτάλη:

Το δικό μου μπλε

My blue

Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, σας παραθέτω ένα ποίημά μου, γραμμένο ειδικά για το 14ο Παίζοντας με τις λέξεις που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Μαρία. Πώς σας φαίνεται;

Dear friends, I present you my poem, written especially for the 14th Playing with the words that Maria organised with great success. What do you think?

Το δικό μου μπλε Το χρώμα των ματιών του ήταν μπλε. Το βλέμμα του σαν με κοιτούσε διαπεραστικό. Ήξερα τι ήθελε να μου πει κι ας μη μιλούσε τη γλώσσα μου. Παραστάτης και φίλος μου. Μια φιλία πέρα από τα συνηθισμένα. Το όνομά του ήταν Άμλετ. «Να ζει κανείς ή να μη ζει». Δεν το επέλεξε, αλλά έφυγε από κοντά μου. Ένα αυτοκίνητο, ένα λεπτό, μια στιγμή αρκούσαν. Στρίβω το νόμισμα και σκέφτομαι: «Κορώνα κερδίζω, γράμματα χάνω». Κορώνα, θα βρω άλλον αληθινό φίλο. Γράμματα, θα μείνω με τη σκέψη του. Και φέρνω μόνο γράμματα. Νιώθω το μπλε να με τυλίγει. Τα μάτια του και η μοναξιά μου. Να είσαι καλά, φίλε μου, όπου κι αν είσαι.

My blue The color of his eyes was blue. His gaze, when he was looking at me, penetrating. I knew what he wanted to tell me though he did not speak my language. He was close to me and a friend. A friendship beyond the ordinary. His name was Hamlet. "To be or not to be". He did not choose it, but he left away from me. A car, a minute, a moment, were enough. I flip the coin and I think: "Head I win, tail I lose". Head, I will find another true friend. Tail, I will remain alone thinking of him. And I see only tails each time the coin lands. I feel the blue to wrap me around. His eyes and my loneliness. Take care, my friend, wherever you are.

Ευχαριστώ την Άννα, τη Νικόλ, τη Μία και τη Μαρίνα που έδωσαν βαθμό στο ποίημά μου.

Συγχαρητήρια στη Μαρία για την πρωτιά της στο παιχνίδι.

Dedicated to my friend Annie who recently lost her best friend, Thye.

Pomegranate

Το ρόδι

Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, σας παραθέτω ένα ποίημά μου, γραμμένο ειδικά για το 13ο Παίζοντας με τις λέξεις που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Μαρία. Πώς σας φαίνεται;

Dear friends, I present you my poem, written especially for the 13th Playing with the words that Maria organised with great success. What do you think?

 

Το ρόδι (1960) Η μικρή Δανάη είδε τη δασκάλα της στο μπαλκόνι. Πότιζε τα ανθισμένα ζουμπούλια.  Σταμάτησε και την κοίταξε. Ήταν πιο όμορφη απ’ ό,τι στο σχολείο. Τα λυτά ξανθιά μαλλιά της ανέμιζαν. Ήθελε να της μιλήσει, όμως δείλιαζε. Ξάφνου ένας γυρολόγος φάνηκε στο στενό. Πωλούσε ρόδια και κρασί. Η δασκάλα κατέβηκε στην εξώπορτα. Να αγοράσει ένα ρόδι για την καινούρια χρονιά. Να φέρει καλοτυχία και να πάρει μακριά τις πίκρες. Όμως να, στην πόρτα ήταν μια επιστολή. Την άνοιξε γεμάτη αγωνία. Η Δανάη είδε τα μάτια της δασκάλας. Έλαμπαν. Ο καλός της επέστρεφε απ’ τα ξένα. Ένας νέος χρόνος είχε μόλις αρχίσει.

Pomegranate (1960) Little Danae saw her teacher on the balcony. She was watering the blooming hyacinth.  She stopped and looked at her. She was more beautiful than at school. Her loose blond hair was waving. She wanted to talk to her, but she was flinching. Suddenly a peddler appeared in the street. He sold pomegranates and wine. The teacher went downstairs. To buy a pomegranate for the new year. To bring good luck and take away the bitterness. But look, at the door there was a letter. She opened it full of anxiety. Danae saw the teacher’s eyes. They were shining. Her beloved one was returning from abroad. A new year had just begun.

         

Ευχαριστώ το Δελφινάκι, την Αρτίστα και τη Μαρίνα που έδωσαν βαθμό στο ποίημά μου.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα την Αριάδνη που έδωσε 3 βαθμούς στο ποίημά μου.

Συγχαρητήρια στην Lysippe για την πρωτιά της στο Παιχνίδι.

I am linking my poem up to:

Inspire me Monday 317

Your Whims Wednesday 340
Paula's No Rules 270
Awesome Life Friday 146
Saturday Sharefest Feb 2
Saturday Shuffle 134

Σας παρουσιάζω επίσης τη νέα χειροποίητη κάρτα μου. Ελπίζω να σας αρέσει.

I also present you my new handmade CAS card. I used a free google image, coloured markers, sequins and a ribbon sentiment from the Cutting Cafe. Hope you like it.

I am linking my card up to:

TTCRD Jan 30

Colour Crazy Week 5

Pinspirational 208

CAS on Friday 125

Crafty Sentiments Jan 30

A bit more time to craft 61

SSS Wednesday 46 Anything Goes

Word Art Wednesday 320-321

Cute Card Thursday 515

Inspiration Destination 143

Crafty Gals 158

Thank you

Ευχαριστώ

Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, σας παραθέτω ένα ποίημά μου, γραμμένο ειδικά για το 19o Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Αριστέα. Πώς σας φαίνεται;

Dear friends, I present you my poem, written especially for the 19th Poetry Symposium that Aristea organised with great success. What do you think?

Ευχαριστώ Ήρθες. Ν’ απαλύνεις με το ζεστό σου χαμόγελο τη ρυτίδα των ματιών μου. Ν’ αγγίξεις με τη θεϊκή σου ανάσα τον αναστεναγμό. Να φτερουγίσεις στις άκρες των δαχτύλων μου την ομορφιά. Να μ’ αγαπήσεις και να ερωτευτώ ξανά τη ζωή. Σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις, πρίγκηπά μου.

Thank you You came. To soften with your warm smile the wrinkle of my eyes. To touch with your divine breath the sigh. To hover on the edges of my fingers the beauty. To love me and to love again the life. Thank you existing, my prince.

Ευχαριστώ τη Μαρίνα και το Γιάννη που έδωσαν βαθμό στο ποίημά μου.

Συγχαρητήρια στην Ποιώ-Ελένη για την πρωτιά της στο Συμπόσιο.

Καλές Γιορτές!!!

Happy Holidays!!!

I am linking up to:

Inspire me Monday 313
Your whims Wednesday 335
Friday favorites 405
Friday at fire station 44
Dare to share 294
Pink Saturday Dec 30
Saturday Shuffle 129

The hut of Mrs Mario

Η καλύβα της κυρά-Μαριώς

Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, σας παραθέτω ένα ποίημά μου, γραμμένο ειδικά για το 12ο Παίζοντας με τις λέξεις που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Μαρία. Ελπίζω να σας αρέσει.

Dear friends, I present you my poem, written especially for the 12th Playing with the words that Maria organised with great success. Hope you like it.

  

H καλύβα της κυρά-Μαριώς Ένα χειμωνιάτικο πρωινό ο Αϊλάν έφθασε στον προορισμό του. Ήταν παιδί, τριών ετών, αλλά τόλμησε να απαιτήσει την ευτυχία. Το σενάριο προέβλεπε την απαρχή μιας καλύτερης ζωής, όχι το τέλος. Ένας ακόμη μετανάστης, ένας πρόσφυγας από τη Συρία, ένας απλός αριθμός ανάμεσα σε τόσους. Η κυρά-Μαριώ είδε απ’ το παραθύρι το παιδί σαν να κοιμάται πλάι στο κύμα. Έβαλε ένα ξύλο στο τζάκι και βγήκε απ’ την φτωχική της καλύβα. Πήγε στη θάλασσα να πάρει το παιδί, να το ζεστάνει, να ρωτήσει πώς βρέθηκε εκεί. Ήταν όμως αργά. Απόμεινε να το κοιτάζει. Άφωνη, παγωμένη, αποκαμωμένη, όπως το σώμα του μικρού της φίλου. Ο Αϊλάν είχε βρει επιτέλους μια πατρίδα.

The hut of Mrs Mario A winter morning, Aylan reached his destination. He was a child of three years, but dared to demand happiness. The scenario predicted the beginning of a better life, not the end. Another immigrant, a refugee from Syria, a simple number among so many. Mrs Mario saw from the window the child as if sleeping beside the wave. She put a wood in the fireplace and came out of her poor hut. She went to the sea to take the child, to warm him up, to ask how he was there. But it was too late. She stayed looking at him. Speechless, frozen, redeemed, as the body of her little friend. Aylan had finally found a homeland.

Αφιερωμένο στον Αϊλάν Κ, που τον Σεπτέμβριο του 2015 δραπέτευσε από το Κομπάνι της Συρίας για την Κω. Τελικός προορισμός του ήταν ο Καναδάς.

Dedicated to Aylan K, who in September of 2015 escaped from Kobani of Syria to Kos. His final destination was Canada.

Ode to freedom

Ωδή στην ελευθερία

If you want to enter my birthday candy (until November 20th),

please click here

International visitors are welcome

Good luck to the next two draws!
See here the 1st Bonus candy winner for October.

Αν επιθυμείς να συμμετέχεις στο δώρο έκπληξη για τα γενέθλιά μου 

(μέχρι τις 20 Νοεμβρίου), παρακαλώ δες εδώ
Καλή επιτυχία στις επόμενες δύο κληρώσεις! 
Δες εδώ τη νικήτρια του πρώτου Έξτρα δώρου για τον Οκτώβριο.

Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, σας παραθέτω ένα ποίημά μου, γραμμένο ειδικά για το (άτυπο) 18ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Αριστέα. Ελπίζω να σας αρέσει.

Dear friends, I present you my poem, written especially for the (informal) 18th Poetry Symposium that Aristea organised with great success. Hope you like it.

Ωδή στην ελευθερία Φθινόπωρο. Το δέντρο έμεινε γυμνό. Όχι από φύλλα, από κλαδιά μα από το φίλο του που έφυγε. Το άστεγο παιδί που δεν άντεξε το κρύο, την απανθρωπιά, την ασχήμια. Το δέντρο δάκρυσε. Ήταν η μοναξιά του που πότισε το χώμα. Κι έπειτα ακολούθησε το φίλο του εκεί, στο όμορφο ουράνιο κάστρο με τα γέλια και τα χαρούμενα πρόσωπα. Ήταν πλέον ελεύθερο.

Ode to freedom Autumn. The tree stayed naked. Not from leaves, from brances but from its friend who left. The homeless child who did not stand cold, inhumanity, ugliness. The tree teared. It was its loneliness that watered the soil. And then followed its friend there, in the beautiful celestial castle with laughs and cheerful faces. It was now free.

Εμπνευσμένο από το τρυφερό παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά «Ένα δέντρο μια φορά».

Inspired by the tender fairy tale of Eugene Trivias “The boy and the tree”.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ταινία μικρού μήκους εδώ (στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους)

You may watch the short film here (in greek with English subtitles)

Ευχαριστώ την Paloma και τη Γλαύκη που έδωσαν βαθμό στο ποίημά μου.

Συγχαρητήρια στην Ποιώ-Ελένη για την πρωτιά της στο Συμπόσιο.

Summer and Lemon blossom

Καλοκαίρι και Λεμονανθός

Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, σας παραθέτω δύο ποιήματά μου, γραμμένα ειδικά για το (άτυπο) 17ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Αριστέα. Ελπίζω να σας αρέσουν.

Dear friends, I present you my two poems, written especially for the (informal) 17th Poetry Symposium that Aristea organised with great success. Hope you like them.

  

Καλοκαίρι Σ' αναζητούσα στο διάβα των δρόμων Σ' έψαχνα στα μονοπάτια της σκέψης μου Σ' ονειρευόμουν στη μοναξιά μου. Έψαχνα για έναν δικό μου φίλο Μα παντού αντάμωνα παγωνιά. Έλεγα δε μπορεί, υπάρχεις. Ήρθες και απάλειψες το δάκρυ Δρόσισες το καμένο μου κορμί Άγγιξες το φθινοπωρινή ψυχή μου. Το πρόσωπό μου άνθισε ξανά. Το μπλε μου έγινε κόκκινο. Καλοκαίρι.

Λεμονανθός Χανόμουν στο κύμα των ματιών σου Κούρνιαζα στην τρυφερή σου αγκάλη Τρυγούσα το μπρούσκο των χειλιών σου. Ήμουν λεμονανθός στο δάσος σου Μια στάλα απ' τη βροχή σου Ένα βότσαλο στ' ακρογιάλι σου. Ήσουν ο φίλος μου ο ένας Το χρώμα στο δικό μου γκρίζο  Ολάκερος ο μαγικός μου κόσμος. Τώρα είναι φθινόπωρο η ζωή μου Η κάμαρά μας αδειανή Μαράθηκα.

Summer I was looking for you on the road passage I was looking for you at the paths of my thought I was dreaming of you in my loneliness. I was looking for a friend of mine But everywhere there was a frost. I was saying it can’t be, you exist. You came and removed the tear You drowned my burnt body You touched my autumn soul. My face flourished again. My blue became red. Summer.

Lemon blossom I was losing in the wave of your eyes I was croaking into your tender hug I was harvesting the wine of your lips. I was a lemon blossom in your forest A drop of your rain A pebble in your beach. You were my friend one The color in my gray All my magic world. Now my life is autumn Our room is empty I withered.

Ευχαριστώ όσους ψήφισαν τις συμμετοχές μου και ειδικά την Κική Κωνσταντίνου από το blog ΕΚΦΡΑΣΟΥ που έδωσε 3 βαθμούς στο Καλοκαίρι μου.

Συγχαρητήρια στη νικήτρια Μαρία Κανελλάκη από το blog Απάγκιο για την πρωτιά της στο Συμπόσιο.