Προδοσία
Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, σας παραθέτω ένα ποίημά μου σε ελεύθερο στίχο, γραμμένο ειδικά για το
28ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Αριστέα. Πώς σας φαίνεται;
Dear friends, I present you my free verse poem, written especially for the
28th Poetry Symposium that Aristea organised with great success. What do you think?
Used: Gecko Galz paper/image and free google frames
Challenges:
(inspired by Saving Private Ryan, 1998)
and
Προδοσία
Μια κραυγή διαπέρασε τη σιωπή.
Οι μπλε και κίτρινες κορδέλες πέρασαν θηλιά στο λαιμό.
Και το κόκκινο πουλί τσαλαπατάει τα όνειρά μου.
Κρατώ σφιχτά του Διογένη το φανάρι
και ψάχνω απεγνωσμένα να βρω ελπίδα.
Ειρήνη, δημοκρατία, Ενωμένη Ευρώπη,
σταθερά σύνορα, παγκοσμιοποίηση,
έννοιες καθημερινές, οικείες.
Όμως τώρα ηχούν τόσο μακρινές, τόσο ξένες.
«Να προστατέψουμε τα παιδιά», ουρλιάζει μια φωνή.
Μα άλλα προστάζει ο Κύκλωπας.
Τα χαρακώματα βαθιά,
να χάσκουν ορθάνοιχτα περιμένοντας νέα κορμιά και όπλα.
Τα ορφανά στοιχειώνουν τις νύχτες μου.
Θλίψη, ανείπωτο «γιατί», απέραντος πόνος.
Έχει μέρες να προβάλει ο ήλιος, να φανεί ένα χαμόγελο.
Πώς έσβησαν όλα μονομιάς;
Γκρεμίστηκε η ζωή μας, ακούτε;
Καταρρέει το σπίτι δίπλα μας.
Και το δικό μας οικοδόμημα έχει σαθρά θεμέλια.
Δύσκολα χρόνια, ζοφερός καιρός,
σκουριασμένος «νέος» αιώνας.
Μια χαραμάδα συμπόνιας πουθενά.
Άλλα γνώριζα. Άλλα μου δίδαξαν.
Με πρόδωσαν.
Please use the translate button
to read my poem in your language.
Ευχαριστώ την Ελευθερία Έρη που έδωσε βαθμό στο ποίημά μου.
.jpg)
