Ode to freedom

Ωδή στην ελευθερία

If you want to enter my birthday candy (until November 20th),

please click here

International visitors are welcome

Good luck to the next two draws!
See here the 1st Bonus candy winner for October.

Αν επιθυμείς να συμμετέχεις στο δώρο έκπληξη για τα γενέθλιά μου 

(μέχρι τις 20 Νοεμβρίου), παρακαλώ δες εδώ
Καλή επιτυχία στις επόμενες δύο κληρώσεις! 
Δες εδώ τη νικήτρια του πρώτου Έξτρα δώρου για τον Οκτώβριο.

Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, σας παραθέτω ένα ποίημά μου, γραμμένο ειδικά για το (άτυπο) 18ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Αριστέα. Ελπίζω να σας αρέσει.

Dear friends, I present you my poem, written especially for the (informal) 18th Poetry Symposium that Aristea organised with great success. Hope you like it.

Ωδή στην ελευθερία Φθινόπωρο. Το δέντρο έμεινε γυμνό. Όχι από φύλλα, από κλαδιά μα από το φίλο του που έφυγε. Το άστεγο παιδί που δεν άντεξε το κρύο, την απανθρωπιά, την ασχήμια. Το δέντρο δάκρυσε. Ήταν η μοναξιά του που πότισε το χώμα. Κι έπειτα ακολούθησε το φίλο του εκεί, στο όμορφο ουράνιο κάστρο με τα γέλια και τα χαρούμενα πρόσωπα. Ήταν πλέον ελεύθερο.

Ode to freedom Autumn. The tree stayed naked. Not from leaves, from brances but from its friend who left. The homeless child who did not stand cold, inhumanity, ugliness. The tree teared. It was its loneliness that watered the soil. And then followed its friend there, in the beautiful celestial castle with laughs and cheerful faces. It was now free.

Εμπνευσμένο από το τρυφερό παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά «Ένα δέντρο μια φορά».

Inspired by the tender fairy tale of Eugene Trivias “The boy and the tree”.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ταινία μικρού μήκους εδώ (στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους)

You may watch the short film here (in greek with English subtitles)

Ευχαριστώ την Paloma και τη Γλαύκη που έδωσαν βαθμό στο ποίημά μου.

Συγχαρητήρια στην Ποιώ-Ελένη για την πρωτιά της στο Συμπόσιο.

Summer and Lemon blossom

Καλοκαίρι και Λεμονανθός

Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, σας παραθέτω δύο ποιήματά μου, γραμμένα ειδικά για το (άτυπο) 17ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Αριστέα. Ελπίζω να σας αρέσουν.

Dear friends, I present you my two poems, written especially for the (informal) 17th Poetry Symposium that Aristea organised with great success. Hope you like them.

  

Καλοκαίρι Σ' αναζητούσα στο διάβα των δρόμων Σ' έψαχνα στα μονοπάτια της σκέψης μου Σ' ονειρευόμουν στη μοναξιά μου. Έψαχνα για έναν δικό μου φίλο Μα παντού αντάμωνα παγωνιά. Έλεγα δε μπορεί, υπάρχεις. Ήρθες και απάλειψες το δάκρυ Δρόσισες το καμένο μου κορμί Άγγιξες το φθινοπωρινή ψυχή μου. Το πρόσωπό μου άνθισε ξανά. Το μπλε μου έγινε κόκκινο. Καλοκαίρι.

Λεμονανθός Χανόμουν στο κύμα των ματιών σου Κούρνιαζα στην τρυφερή σου αγκάλη Τρυγούσα το μπρούσκο των χειλιών σου. Ήμουν λεμονανθός στο δάσος σου Μια στάλα απ' τη βροχή σου Ένα βότσαλο στ' ακρογιάλι σου. Ήσουν ο φίλος μου ο ένας Το χρώμα στο δικό μου γκρίζο  Ολάκερος ο μαγικός μου κόσμος. Τώρα είναι φθινόπωρο η ζωή μου Η κάμαρά μας αδειανή Μαράθηκα.

Summer I was looking for you on the road passage I was looking for you at the paths of my thought I was dreaming of you in my loneliness. I was looking for a friend of mine But everywhere there was a frost. I was saying it can’t be, you exist. You came and removed the tear You drowned my burnt body You touched my autumn soul. My face flourished again. My blue became red. Summer.

Lemon blossom I was losing in the wave of your eyes I was croaking into your tender hug I was harvesting the wine of your lips. I was a lemon blossom in your forest A drop of your rain A pebble in your beach. You were my friend one The color in my gray All my magic world. Now my life is autumn Our room is empty I withered.

Ευχαριστώ όσους ψήφισαν τις συμμετοχές μου και ειδικά την Κική Κωνσταντίνου από το blog ΕΚΦΡΑΣΟΥ που έδωσε 3 βαθμούς στο Καλοκαίρι μου.

Συγχαρητήρια στη νικήτρια Μαρία Κανελλάκη από το blog Απάγκιο για την πρωτιά της στο Συμπόσιο.